Reputatie...

Het gonst en zoemt door Vernon en Kelowna...
In de supermarkt, tijdens het boodschappen doen, word ik er soms op aangesproken...
Soms roepen wildvreemde mensen dingen naar me...
Als ik op de markt sta vertellen mensen wat ze over me hebben gehoord...

Klanten, kinderen en collega's op de markt noemen me 'Cookie Lady...

Vandaag was ik met Noelle bij The Paddock, een winkel met paardenspullen, en een voor mij onbekende man, riep op de parkeerplaats ineens tegen me: "I LOVE YOUR COOKIES!"

Op de markt in Kelowna kwam iemand naar me toe, en ze zei: " I dreamt about your Cookies, I HAVE to buy some!"

In Vernon sta ik op een vaste plek, en da's makkelijk voor mijn vaste klanten, want ze weten precies waar ze me kunnen vinden.
Maar in kelowna sta ik elke x op een andere plek... en soms moeten de mensen de hele markt over voordat ze me eindelijk gevonden hebben.
Of ze zeggen: "ik heb je vorige week gezocht, maar je was er niet, he?"

DUH! Echt wel!

Iemand vertelde me gisteren: "Looking for you is like finding the Easter Bunny!"
Een andere klant noemt me "The infamous Cookie Lady" als hij me eindelijk weer gevonden heeft.

Leuk!

Er wordt over mij en mijn Cookies gesproken, in Alaska wordt verteld over mij en mijn Cookies op de markt in Kelowna...
Iemand vertelde me dat er in Calgary wordt gesproken over mijn Cookies...

Nederlandse toeristen willen met me op de foto...

Ik begin een hele reputatie te krijgen.
Gelukkig is het een goede!




Ik heb de laatste paar maanden weinig foto's gemaakt.
Zal binnenkort een verzameling foto's maken, en die op deze Blog zetten.

Beloofd.

Deja vu... ?

Na een voor mijn gevoel veel te lang en te nat voorjaar, is een paar weken geleden de zomer hier begonnen.
Met enig leedvermaak zie ik op faceBook de klachten over het weer in Nederland... Gna gna..

Een week of 3 geleden kreeg ik eindelijk mijn permit om mijn koeken op de markt te bakken. Dat heeft ongeveer 1 jaar geduurd... en ik heb ze echt moeten overtuigen dat het goed is om mijn koeken op de markt te kunnen bakken.

Dus ik bak ze nu bruin in Kelowna en Vernon.
Sales are up, en da's goed.
Omdat ik nu mijn koeken op de markt bak, hoef ik thuis minder vaak te bakken, en dus heb ik meer nu meer tijd voor mezelf over!
En dat komt me goed uit.

Ik zag in het voorjaar als een berg op tegen het zomerseizoen.
Want ik dacht dat ik wist wat me te wachten stond: druk druk druk.
Afgelopen winter zocht ik vooral veiligheid, en wilde ik het liefst een baantje met een veilig en vast inkomen... want alles in mijn leven was al zo onzeker.
Dat zat er niet in: mijn job bij de S.P.C.A bleek letterlijk en figuurlijk een hondenbaan te zijn... officieel werk ik daar nog, maar ik moet er nog eens goed over nadenken of ik daar na Okt. weer terug wil.

Veel keus had ik dus niet, ik ging weer naar de markt met mijn koeken... en daar ben ik nu blij om.

Gelukkig had ik vorige zomer al een aardige klantenkring opgebouwd, en die heb ik nu weer verder kunnen uitbreiden.
Ik heb een soort kortingskaart ingevoerd: voor elk zakje dat vaste klanten kopen krijgen ze een stempel, als ze er 10 hebben, worden ze beloond met een gratis zakje stroopwafels. En dat werkt...
Net zoiets als Douwe Egberts punten sparen... als het gratis is wil iedereen het.
Bovendien heb ik mijn prijs per zakje verhoogd... waardoor het nu voor klanten voordeliger is om 2 zakjes te kopen in plaats van 1...

Vol gas vooruit...

Juni zit er bijna op.
En daar ben ik blij om, want het was een lange maand, met veel ups en downs, zoeken, plannen en in het moment leven.
Vraag me niet naar details van gisteren, of van een week geleden, want da's weg en vaag.

De Cookie Company draait ondertussen op volle toeren.
Als Juli begint, en het hier een lang weekend is, dan doen we er nog een schepje bovenop, want dan begint het hoogseizoen.

Mijn reputatie begint al aardig te groeien.
Laatst vertelde iemand me dat ze, toen ze op vakantie in Alaska was, ze daar van iemand over mij en mijn Cookies op de Kelowna markt hoorde. Leuk.

Mijn Cookies zijn ondertussen meegenomen of opgestuurd naar allerlei bestemmingen over de hele wereld... Japan, Yukon, Ecuador, Colombia, Alberta, Mexico, Alaska, en ja hoor... zelfs naar Nederland!

De kids hebben sinds vrijdag vakantie, en daar zijn ze ook echt aan toe.




Mijn hele leven al heb ik een hond willen hebben, maar ik kreeg als kind altijd katten van mijn ouders. Ik liet zelfs mijn kat aan een riempje uit... en dan deed ik alsof het een hondje was.
Toen ik eenmaal het huis uitging en op mezelf ging wonen, werkte ik full time, en vond ik dat ik niet genoeg tijd had voor een hond.
Later, toen ik getrouwd was met Roel, wilde deze nooit een hond, en aangezien ik vind dat alle leden van een gezin achter zo'n beslissing moeten staan, ging dat toen dus ook niet door.

MAAR...

Met ons drietjes zijn we erover eens dat we een hondje willen.
Niet te groot, want we wonen maar in een klein huisje.
Niet te klein, want dan eet Sjaak hem op.
Gewoon een gezellig, leuk hondje, dat is wat we willen.
Het mag een puppie zijn, maar het mag ook een beestje van 1 of 2 jaar oud zijn.

Bijna iedereen die ik ken, weet ondertussen dat ik op zoek ben naar een hond, en sommige mensen zoeken ook actief mee. Leuk.
Het juiste hondje voor ons hebben we nog niet gevonden, want we moeten hem alle 3 leuk vinden...

Maar dat komt wel...
Wacht maar af...
De naam weten we al...

New set of wheels...

Het moest er toch een x van komen...

KEP EEN ANDERE AUTO!

Mijn oude Ford explorer was op sterven na dood.
Al tijden had ik er allerlei problemen mee, en ik kon er doodgewoon echt niet meer op vertrouwen.
Gelukkig kon ik als regelmatig, als het nodig was, een andere auto lenen, maar da's ook zo iets.

Mijn auto was op het punt gekomen dat de radiator niet meer koelde, mijn remmen voor moesten vervangen worden, mijn winterbanden hadden haast geen profiel meer, het was een automaat, maar hij schakelde meestal niet meer van zijn 2 naar zijn 3... en da's klo da's niet fijn als je op de snelweg zit, en nog meer van dat soort dingen.

Aangezien ik 5 markten in de week "doe" heb ik toch echt een goede auto nodig. Bovendien moet ik regelmatig de kinderen naar hun job bij Wendy's brengen en ophalen. Om over het brengen en ophalen naar hun vrienden, feestjes etc. nog maar te zwijgen.

Dus op zoek naar een andere auto.

Mijn volgende auto moest vooral betrouwbaar zijn en veel laadruimte hebben, merk, kleur, uitvoering en dergelijke maakt me niets uit.

Op een ochtend kreeg ik een telefoontje van een vriend: hij had mijn auto gevonden!
Ik ben meteen naar de bewuste garage gereden om te kijken.
Wat ik niet wist, was dat die vriend tegen de verkoper had gezegd dat ik een keiharde zakenvrouw was, en dat hij maar beter met een goede prijs kon komen...

TADAAAAA!



Mijn Buick Lasabre

Een beetje verliefd...

Daar ben ik weer...

Ik had er genoeg van om altijd over het zelfde te moeten klagen. Dus dat doen we niet meer.

Thomas geeft een paar weken geleden theorie examen gehaald, en daarmee dus ook zijn learners drivers lisence. Dat betekend dat hij onder begeleiding mag autorijden.

Noelle is zover nog niet, ze heeft het op dit moment erg druk met studeren voor school, dus het rijbewijs schiet er een beetje bij in.
Komt wel in de zomervakantie, zegt ze.

Maar soms, als we bij Rooker zijn, dan wil ze graag even autorijden... en dat mag... want dat is prive terrein, maar slechts op 1 voorwaarde... namelijk dat ik mee mag zingen met een CD van Andre Hazes, terwijl zij rijdt!

En daar gaan we dan!
Stapvoets... over het zandpad... met Hazes op... met een onbedaarlijk giechelende Noelle... en met een heel hard en vooral heel vals zingende Monique!

Heerlijk die moeder-dochter minuten.

Closed

Dit is voorlopig mijn laatste posting op deze blog.
Misschien dat ik over een paar maanden het bloggen weer oppak.
Misschien ook niet.


En het is GEEN 1 April grap!

Op wielen...

Een paar blogs terug schreef ik al over de uitdagingen die je tegen komt als 'single mom'.
Ik doe het allemaal, ik moet, heb geen keuze.
En soms is het me allemaal teveel.
Je moet alles alleen doen, je moet overal zelf achteraan gaan, je moet alle beslissingen zelf nemen, je moet zelf alles uitvogelen.

Maar soms, als ik 's-avonds alleen op de bank zit, denk ik, ach er is eigenlijk niets veranderd.
En als ik alleen naar bed toe ga, denk ik: ook hier is niets veranderd. Want ik moest al jaren elke avond alleen naar bed toe.

Al maanden is het mijn grootste uitdaging om financieel rond te komen. Met mijn huidige inkomsten kan ik onmogelijk met 2 kinderen rondkomen.

Bij de SPCA geven ze me niet genoeg uren. En alles wat ik daar verdien wordt van mijn income assistance afgetrokken. Dus in feite sta ik daar voor niets te werken.
Daar word ik niet blij van.

Gelukkig komt de zomermarkt er weer aan.
Ik heb mijn assortiment uitgebreid met 'Real dutch Boterkoek' eens kijken of ze dat lusten...

Verder heb ik afgelopen week mijn permit aangevraagd om mijn stroopwafels ter plekke op de markt te kunnen bakken. En zo'n permit kost ook weer geld, maar als het goed is levert het natuurlijk ook weer wat op.

Simpel, je koeken bakken op de markt...dat zou je denken... in Nederland staat op elke markt wel iemand met verse stroopwafels.

Maar hier willen ze dat ik warm en koud stromend water heb, en een dubbele spoelbak.
Ook heb ik een koelkast op precies 4 graden C nodig. En dus ook stroom.
Bovendien mag ik het deeg niet in mijn eigen keuken klaarmaken, als ik mijn koeken op de markt bak...nee, het deeg moet in een profesionele keuken worden klaar gemaakt!
Ook moet ik blikjes of flesjes met frisdrank erbij gaan verkopen. (da's nog te overzien)
En als ik mijn stroopwafelijzer op een tafel zet op de markt, dan moet ik er minstens 2 tafeltjes met stoeltjes bij zetten, zodat mijn klanten kunnen zitten!
Maar als ik mijn stroopwafelijzer op een karretje heb staan... dan hoeft dat weer niet!
Wat een gezeur!
Maar goed, zo is de regelgeving hier...

Dus wordt er druk gewerkt aan een karretje voor me.
En ik hoop dat ik snel wat hoor van de inspecteur...

Als alles doorgaat staat me een drukke zomer, met weinig vrije tijd te wachten.
En ik hoop dat ik genoeg kan verdienen om de volgende winter financieel gezien door te gaan komen...

Ik ga ervoor... ik moet wel!

Sinterklaas...

Mijn Dino ei, eind jaren 80 door een bekende uit China gesmokkeld...(Pssst...niet doorvertellen hoor!)

Het voelt een beetje als Sinterklaas vandaag!
Ik ben bezig om een deel van mijn mineralen verzameling uit te pakken.

Voordat we gingen emigreren heb ik alles zorgvuldig ingepakt... en het is allemaal elke keer gezellig meeverhuisd, maar nog nooit uitgepakt.

Hoogste tijd dus!

Ik was nog maar een jaar of 8? denk ik, toen ik met verzamelen begon.
De laatste jaren heb ik er dus weinig tot niets meer mee gedaan. Maar het is leuk om mijn stenen nu weer uit te pakken. Herinneringen komen terug aan waar en wanneer ik ze gevonden, gekocht of gekregen heb.

Een beetje een Sinterklaas gevoel! Bovendien sneeuwt het... weer...


FEEST! ...De hoop papieren op de achtergrond mag nog worden uitgepakt...

And the winner is...

A & D Asphalt Solutions is de winnaar, maar zo'n nominatie is toch leuk om een x mee te maken!

Koeken te koop!

Monique's Cookie Company's nominatie voor New Business of the year...

New Business of the Year 2012 Nominees:


A & D Asphalt Solutions
Basket Case Picnics & Catering
Chi Solutions
Chronos Fresh Foods
Downtown Internet Lounge
Excel Fitness
Let Us Do It for You
Monique's Cookie Company
Original Joe's Vernon
Pooch Partners
Social Butterfly Solutions
Sutton Lakefront Realty

Morgenavond is het Awards Gala... helaas zal ik er niet bij aanwezig zijn, want voorwaarde voor ontvangst van de prijs is dat je je Business Lisence betaald hebt... en helaas had ik daar geen geld voor in januari...

Maar de nominatie alleen al is leuk en een eer!

Lente lijkt eindelijk aangebroken, het marktseizoen komt heel langzaam weer in zicht...
Ik ga straks met al mijn energie weer aan een nieuw marktseizoen beginnen.
Mijn assortiment is ondertussen uitgebreid met Real Dutch Boterkoek...

Vandaag heb ik er ook nog een sollicitatie uit gedaan... ik hou alle mogelijkheden open. Het zal toch een x goed gaan komen!

Zo moeder, zo dochter...

Afgelopen zaterdag heeft Noelle haar 'Sweet sixteen' Birthday Party gevierd...
Ze had een hele verzameling vriendinnen uitgenodigd, en die bleven natuurlijk ook allemaal 'slapen'...

Wat natuurlijk niet kon uitblijven was een taart gevecht!
Alles en iedereen zat onder de slagroom...
Wat bij mij herinneringen opriep aan een ander feestje, heeeeel lang geleden...
Ik moest ff zoeken, maar 'kep 'm gevonden!

TADAAAAA!!!

Lente...

Ik word al een paar dagen 's-ochtends wakker van fluitende vogeltjes. Da's een goed teken, want dat betekend dat de lente in aantocht is. Hier beneden is vrijwel alle sneeuw de laatste dagen gesmolten.
Wat natuurlijk de nodige wateroverlast, en modder veroorzaakt...

Maar boven, op SilverStar is het nog volop winter!
Deze auto kwam ik daar vanochtend tegen...

priet praat...

Ik zag dat mijn laatste Priet Praatje van 16 Augustus was...
Hoogste tijd voor een nieuwe Priet Praat dus!



1. Met Carnaval dan...

2. Heb je al gehoord dat...

3. Ik geloof niet dat er...

4. Het meest ideale voor mij is...

5. Wat mensen raar aan mij vinden is...

6. Als ik jou was, dan...

7. Vertel een recent komisch voorval...

8. Ik haat...

9. Ik hou van...

10. Mijn buurman die...

Kom maar op met die antwoorden!
En als je niet wil dat iedereen het kan lezen, stuur me dan een e-mail via de link rechts boven...

Happy Valentines Day!

'n kusje voor iedereen die mee leest en mee leeft...

Zucht...

Elke keer als ik denk het allemaal een beetje op een orde te hebben, blijkt dat helemaal niet het geval te zijn.

Zo dacht ik dat ik financieel een beetje op orde kon gaan komen door mijn baantje.
Maar van het begin af aan was mijn manager onduidelijk over het aantal uren dat ze me nodig had. Een paar keer gevraagd, en dan zei ze dat ze dat nog niet wist.
Het begon redelijk met 4 dagen, een week later waren het er 3, en deze week hoef ik maar 2 dagen te werken, waarvan 1 natuurlijk in het weekend.

Het werk bevalt prima, maar daarvan kan ik niet met 2 kinderen leven, laat staan de huur en de vaste lasten betalen.

Ik heb sinds kort income assistance, maar alles wat ik verdien moet ik opgeven, en dat wordt daar dan weer vanaf getrokken.
Het komt erop neer dat ik van 1035 dollar per maand alles moet doen... terwijl de huur alleen al 900 is...
En, nee, goedkopere woonruimte is er hier niet.
Daar heb ik al lang naar gekeken.

Ik zal bij de foodbank moeten gaan aankloppen.
En ik zal weer op zoek moeten naar een andere baan.
Of naar nog een baantje erbij.

Ik vraag niet om medelijden.
Dit is doodgewoon mijn werkelijkheid.
En ik zal er alles aan doen om die zo snel mogelijk te veranderen!

Ik heb dit stukje geschreven om te laten zien dat, hoewel ik over het algemeen positief ben ingesteld, het niet altijd allemaal even makkelijk is.